Το ζήτημα με το φιλότιμο είναι ότι αποτελεί το εθνικό μας παραμύθι. Μια ζεσταμενη κοτόσουπα που μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Ναι, πρόκειται για λέξη που πυκνώνει πλήθος αρετών, αλλά δεν είμαστε μοναδικοί σ’ αυτό, δεν συμβαίνει επειδή είμαστε Έλληνες και είναι δύσκολο να μεταφραστεί επαρκώς. Γι αυτό πολλές φορές μεταφράζεται όπως συμφέρει. Σ’ ένα σχετικό άρθρο, ένας ξένος δημοσιογράφος γράφει πως αυτή η λέξη αποτελείται από «Δυο-τρεις θετικές σκέψεις, ένα λίτρο όρεξη για ζωή, 500 γραμμάρια φιλοξενίας, 10 σταγόνες συμπάθειας, μια ουγκιά υπερηφάνειας, αξιοπρέπεια και την εσωτερική φωνή μας».

Κυρίως λόγω φόβου αλλά και φιλότιμου, , κατά τη γνώμη μου, οι Έλληνες υπακούσαμε και δεν αντιδράσαμε αρνητικά στις συνθήκες lockdown. Και αναφορικά με το ΕΣΥ, μα…με το φιλότιμο του προσωπικού δεν στάθηκε όρθιο τόσα χρόνια; Έτσι και στις μέρες της πανδημίας, υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει η διάθεση, η προσπάθεια και το φιλότιμο να συνεισφέρουν όλοι. Μάχες δόθηκαν και δίνονται από όλους, προσπαθώντας να μη γίνει κάποιο λάθος, να γίνουν όλα όπως πρέπει και να μην εκτεθούν άνθρωποι, προσπάθειες για να μπορέσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη, όλοι μαζί μια αλυσίδα. Εμπνέοντας και εκπαιδεύοντας και καθησυχάζοντας ο ενας τον άλλον. Μια ενορχήστρωση διαφόρων ενεργειών από λοιμωξιολογους, υπόλοιπο ιατρικό και υγειονομικό προσωπικό, νοσηλευτές, ψυχιάτρους και ψυχολόγους, με σκοπό όχι μόνο την αντιμετώπιση των ασθενών, αλλά και την ενίσχυση του λιγοστού προσωπικού, που βιώνει δύσκολες καταστάσεις και συνθήκες με βάρδιες, εξοπλισμένοι με στολές, μάσκες γυαλιά και γάντια (όταν αυτά υπάρχουν). Πηγαίνοντας σε μία μάχη χωρίς όπλα, ξέροντας περίπου τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά χωρίς επάρκεια ιατρικού νοσηλευτικού και υπόλοιπου προσωπικού. Ωστόσο, μία γροθιά σε αυτή την κρίση και λειτουργώντας με αίσθημα ατομικής και συλλογικής ευθύνης και με …. φιλότιμο.

Αν όμως το φιλότιμο μεταφράζεται «να μην μιλάτε για τα κακώς κείμενα, να μην ασκείτε κριτική στα λάθη, να κάνετε τα στραβά μάτια στις λαμογιές, να μην διεκδικείτε καλύτερες συνθήκες και να κάθεστε ήσυχα μπροστά στην τηλεόραση»….ε, τότε, μερικοί/ες είμαστε και θα παραμείνουμε αχάριστα τομάρια.