Υπογράφηκαν σήμερα 2 (δύο)Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις (ΚΥΑ) από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας (Α. Ξανθός και Π. Πολάκης) και τον Αν. Υπουργό Οικονομίας Γ. Χουλιαράκη, βάζοντας τάξη και αποκαθιστώντας χρονίζουσες αδικίες στο πεδίο της αρμονικής και αποτελεσματικής λειτουργίας του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Η πρώτη αφορά την επέκταση χορήγησης της ειδικής άδειας μετ’ αποδοχών του άρθρου 105 του ν.2071/1992 σε όλους τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης (πλην ιατρών, που ήδη την δικαιούνται) που υπηρετούν στα παρακάτω τμήματα και ειδικές μονάδες των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ: α) Επειγόντων Περιστατικών, β) Ακτινοδιαγνωστικό, γ) Νεότερων Απεικονιστικών Μεθόδων (αξονικός – μαγνητικός), δ) Ακτινοθεραπευτικό, ε) Πυρηνικής Ιατρικής, στ) Αιμοδυναμικό, ζ) Μεταμοσχεύσεων, η) Ειδικών Λοιμώξεων, θ) Ψυχιατρικά Τμήματα που υποδέχονται τουλάχιστον 30% οξέα περιστατικά, ι) Χημειοθεραπείας – Ογκολογίας, ια) Τραπεζών γάλακτος, ιβ) Προγεννητικού ελέγχου, ιγ) Αντιμετώπισης στειρότητας και υπογονιμότητας, ιδ) Αιματολογικό εργαστηριακού τομέα, ιε) Βιοπαθολογικό και τέλος ιστ) στους εργαζόμενους που ασχολούνται με την διάλυση κυτταροστατικών και άλλων βιολογικών φαρμάκων.

Η δεύτερη αφορά στην συμπλήρωση του οριστικού καταλόγου των 341 Περιφερειακών, Πολυδύναμων και Ειδικών Περιφερειακών Ιατρείων και Κέντρων Υγείας σε όλη την επικράτεια, που χαρακτηρίζονται ως Ιατρεία προβληματικών και άγονων περιοχών. Η οριστική αυτή ρύθμιση αφορά σε συγκεκριμένες οργανικές θέσεις (433) που προβλέπονται για τα ιατρεία αυτά που βρίσκονται σε δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας μας και αποτελεί οικονομικό κίνητρο για τους ιατρούς υπηρεσίας υπαίθρου (υπόχρεους και επί θητεία) που διορίζονται σε αυτά.

Αυτή είναι η  διαφορετική πολιτική που ασκεί η Κυβέρνηση  σε σχέση με τις πολιτικές ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. Είναι η απάντηση, σε όσες Κασσάνδρες το αμφισβητούσαν και το αμφισβητούν ακόμα,  ότι μέσα σε ένα σφιχτό Μνημονιακό πλαίσιο η Αριστερά μπορεί να εφαρμόσει άλλες πολιτικές που θα σταθεροποιούν  και θα ενισχύουν  το Δημόσιο Σύστημα προς όφελος των πολιτών και όσων το έχουν ανάγκη.

Η ρύθμιση της ειδικής άδειας αποτελούσε διαχρονικό αίτημα των εργαζόμενων και  αποκαθιστά μια πολύχρονη εργασιακή αδικία στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

ΗΤΑΝ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ